klasa VIII

Budowa i działanie komputera

1. Opisz jak działa i z czego składa się zestaw komputerowy

2. omów budowę i działanie elementów w jednostce centralnej

3. napisz w jaki sposób prąd elektryczny zamienia się w znak na ekranie

Arkusz kalkulacyjny - wprowadzenie

Arkusz kalkulacyjny to narzędzie komputerowe, które umożliwia użytkownikom wykonywanie różnych obliczeń matematycznych, organizowanie danych i tworzenie grafik. 

1. Komórka: Komórka to podstawowa jednostka danych w arkuszu kalkulacyjnym. Jest to krzyżujący się wiersz i kolumna, w którym można wprowadzać tekst, liczby i formuły.

2. Wiersz i kolumna: Wiersze i kolumny tworzą siatkę na arkuszu kalkulacyjnym. Numeracja wierszy znajduje się zwykle po lewej stronie, a numeracja kolumn na górze arkusza.

3. Adres komórki: Adres komórki to unikalna kombinacja litery kolumny i numeru wiersza, która identyfikuje konkretną komórkę. Na przykład, "A1" oznacza komórkę w pierwszej kolumnie i pierwszym wierszu.

4. Formuła: Formuła to wyrażenie matematyczne lub logiczne, które wykonuje obliczenia w oparciu o wartości komórek. Formuły są zazwyczaj wprowadzane w komórkach i zaczynają się od znaku równości "=".

5. Funkcja: Funkcje to wbudowane narzędzia w arkuszu kalkulacyjnym, które wykonują określone operacje matematyczne, logiczne lub statystyczne na danych. Na przykład funkcja SUMA dodaje wartości z wybranych komórek.

6. Arkusz: Arkusz kalkulacyjny to obszar, na którym można tworzyć i organizować dane. W jednym pliku arkusza kalkulacyjnego może być wiele arkuszy.

7. Tabela przestawna: Tabela przestawna to narzędzie umożliwiające analizę i przekształcanie dużych zbiorów danych w bardziej czytelne i zrozumiałe formy.

8. Wykres: Wykres to graficzna reprezentacja danych numerycznych. Arkusze kalkulacyjne pozwalają tworzyć różne rodzaje wykresów, takie jak wykresy słupkowe, wykresy kołowe czy wykresy liniowe.

9. Sortowanie: Sortowanie to proces ustawiania danych w określonej kolejności na podstawie wybranej kolumny lub kryteriów.

10. Filtrowanie: Filtrowanie to proces ukrywania danych, które nie spełniają określonych kryteriów, pozostawiając tylko te dane, które są istotne dla analizy.

11. Kopie zapasowe i zapisywanie: Arkusze kalkulacyjne pozwalają na zapisywanie kopii zapasowych danych i plików, aby uniknąć utraty informacji.

Wykonaj do zadania 5 a następnie utwórz wykres sumy zysków firm w latach 2015-2020 - gotowy arkusz udostępnij dla pmaciejny 

Python 

Wprowadzenie

Język Python, ze względu na swoją czytelną składnię i wszechstronne zastosowanie, stanowi doskonałe narzędzie do rozpoczęcia przygody z programowaniem. Poniżej przedstawiam kluczowe pojęcia i zasady, z którymi należy się zapoznać:

1. Program: 

   1. Jest to sekwencja instrukcji, które definiują zadania do wykonania przez komputer. 

   2. Każda instrukcja jest precyzyjnym poleceniem, a ich logiczny układ determinuje wynik działania programu.

2. Język programowania: 

   1. To zbiór reguł i symboli służących do formułowania instrukcji dla komputera. 

   2. Python, jako język wysokiego poziomu, charakteryzuje się składnią zbliżoną do języka naturalnego, co ułatwia jego naukę.

3. Kod źródłowy: 

   1. To tekst programu zapisany w języku programowania, który jest interpretowany przez komputer. 

   2. Czytelność i poprawność kodu mają kluczowe znaczenie dla jego efektywności.

4. Składnia: 

   1. Definiuje zasady tworzenia poprawnych konstrukcji w języku Python. 

   2. Obejmuje m.in. zasady formatowania, stosowania operatorów, definiowania zmiennych i funkcji.

5. Zmienne: 

   1. To symboliczne nazwy reprezentujące miejsca w pamięci komputera, w których przechowywane są dane. 

   2. Typ zmiennej określa rodzaj danych, jakie może ona przechowywać (np. liczby, tekst, wartości logiczne).

6. Funkcje: 

   1. To bloki kodu realizujące określone zadania. 

   2. Modularność funkcji pozwala na wielokrotne wykorzystanie tego samego kodu w różnych częściach programu.

7. Struktury kontrolne:

   1. Pętle: umożliwiają wielokrotne wykonanie fragmentu kodu. 

   2. Instrukcje warunkowe: pozwalają na wykonanie różnych instrukcji w zależności od spełnienia określonego warunku.

8. Biblioteki: 

   1. To zbiory gotowych funkcji i modułów, które rozszerzają możliwości języka Python. 

   2. Umożliwiają np. tworzenie interfejsów graficznych, przetwarzanie danych, analizę statystyczną.

Python zastosowania:

• tworzenie stron internetowych (po stronie serwera),

• rozwój oprogramowania,

• matematyka,

• skrypty systemowe.

Gdzie użyć języka Python?

• Pythona można używać na serwerze do tworzenia aplikacji internetowych.

• Python może być używany obok oprogramowania do tworzenia przepływów pracy.

• Python może łączyć się z systemami baz danych. Może także czytać i modyfikować pliki.

• Pythona można używać do obsługi dużych zbiorów danych i wykonywania złożonej matematyki.

• Python może być używany do szybkiego prototypowania lub do tworzenia oprogramowania gotowego do produkcji.

Dlaczego Python?

• Python działa na różnych platformach (Windows, Mac, Linux, Raspberry Pi itp.).

• Python ma prostą składnię podobną do języka angielskiego.

• Python ma składnię, która pozwala programistom pisać programy o mniejszej liczbie wierszy niż niektóre inne języki programowania.

• Python działa w systemie interpretera, co oznacza, że kod można wykonać natychmiast po jego zapisaniu. Oznacza to, że prototypowanie może być bardzo szybkie.

• Python można traktować w sposób proceduralny, obiektowy lub funkcjonalny.

Dobrze wiedzieć

• Najnowsza główna wersja Pythona to Python 3. Jednak Python 2, choć nie jest aktualizowany o nic innego niż aktualizacje zabezpieczeń, jest nadal dość popularny.

• Możliwe jest pisanie języka Python w zintegrowanym środowisku programistycznym, takim jak Thonny, Pycharm, Netbeans lub Eclipse, które są szczególnie przydatne podczas zarządzania większymi kolekcjami plików Python.

Składnia Pythona w porównaniu do innych języków programowania

• Python został zaprojektowany z myślą o czytelności

• Python używa nowych linii do wypełnienia polecenia, w przeciwieństwie do innych języków programowania, które często używają średników lub nawiasów.

• Python polega na wcięciu, używając białych znaków, w celu zdefiniowania zakresu; takie jak zakres pętli, funkcji i klas. Inne języki programowania często używają do tego celu nawiasów klamrowych.